een gezinnetje

Een papabeer en een mamabeer waren smoorverliefd en bouwden samen een huisje tussen de bossen en de vennen. Het waren echte knuffelberen, die het liefst de hele dag met elkaar kroelden.

Ze knuffelden zo veel en waren zo gelukkig, dat het soms een beetje te veel was. "Waar moeten we met al dat geluk naartoe?", vroegen ze zich af. Samen reisden ze naar heinde en verre om een plekje te zoeken waar ze hun extra geluk konden laten. Maar overal waar ze kwamen, was iedereen al gelukkig...

Toen ze weer in hun huisje waren, merkten ze dat er een kamertje leeg was. "Die waren we helemaal vergeten!", dachten ze tegelijk. "Daar past misschien ons extra geluk wel in." Meteen gingen ze aan de slag om dat extra geluk en die kriebels in hun buik eruit te wriemelen. Ze knuffelden en ze kroelden, tot het kamertje vol was van geluk.

 Mamabeer maakte het kamertje het mooist van het hele huis en papabeer maakte een fijn plekje voor het geluk om te slapen.



Het geluk was zo tevreden over het kamertje, dat het een hoopje werd - een bundeltje - een wezentje: een Birke!







Dat kleine Birke is alweer bijna een jaar oud. Al het geluk dat de Papabeer en de Mamabeer over hebben, stoppen ze in hun Birke. Die groeit steeds groter en is maar wat blij met al dat geluk!

Hoe het verder gaat? Dat lees je volgende keer!