de eerste week

Niet de eerste week van het jaar, zelfs niet de eerste week van de maand, maar de eerste week in het leven van Magnus, het broertje van Birke en het nieuwste beertje van de Berenboel! Het was een drukke week waarin de hele Berenboel moest wennen aan een nieuw ritme. Maar voordat het zover was, mochten ze Magnus eerst meenemen naar huis.

Thuis mochten de opa's en oma's hem natuurlijk nog een keer goed bewonderen. Met een beschuit met muisjes erbij...

papopa is maar wat trots op zijn naamgenoot

Dan is het tijd om te wassen. Birke is een hele lieve grote zus en neemt meteen haar verantwoordelijkheid. Heel zachtjes wast ze Magnus zijn hoofdje.

 Helemaal gewassen wordt hij in zijn bedje gelegd en maakt papabeer de foto die op de het geboortekaartje komt.

De hele week komt er visite. Zoals oom en tante Friky. Kleine Magnus slaapt lekker door als tante hem op haar arm neemt.

Soms komt er bezoek met kinderen. Dat vindt Birke wel leuk, want dan kan ze lekker spelen! Deze knul was zo aardig om een lekker kopje thee te zetten. Dat smaakte wel in de zelfgebouwde tent.

Tante Zing kwam natuurlijk ook en was beretrots dat ze nu tante is van een nichtje én een neefje!

 
Mamabeer heeft zijn naam heel groot uitgeknipt en voor het raam gehangen, zodat iedereen kan zien hoe de kleine beer heet. Iedereen vindt het een knappe jongen, zelfs de zon komt even kijken.

De geboorte van zo'n knul is heel vermoeiend en daarom kan mamabeer nog niet ver lopen. Gelukkig is de speeltuin om de hoek. Birke gaat het liefst op de schommel. Dat kan ze al helemaal zelf.

Mamabeer moet wel een beetje duwen. Want anders gaat ze niet hoog genoeg naar haar eigen zin.

Papabeer hoeft niet te werken nu Magnus geboren is. Dan kan hij lekker met Birke spelen. Tijdens het eten kun je niet spelen, maar daar denkt Birke anders over. Ze lokt papabeer dichterbij met de belofte van een lekker toetje, maar smeert hem helemaal onder!

De heldin van de week is toch wel de Kraamhulp. Die heeft de Berenboel heel goed geholpen met opruimen, schoonmaken, verzorgen, advies, steun en aandacht. Op de laatste dag dat ze er was, werd Magnus nog een keer gewogen en zag ze dat hij heel goed groeit. Zo goed zelfs, dat hij best een beetje minder kan eten...

Bij Casa Viva vinden ze het ook heel bijzonder, zo'n broertje erbij voor Birke. Als papabeer en mamabeer Birke gaan ophalen, nemen ze een lekkere traktatie mee.

Je kunt ze op verschillende manieren vastpakken. Het is toch wel lekker.

Ze gaan erin als koek!

 
 Al snel zijn er niet veel meer over. Met een beetje limonade erbij vieren alle kinderen dat Magnus er eindelijk is.

Als iedere week zo ging, zou het leven één groot feest zijn. Wie weet wat er morgen gebeurt?

Welterusten!

een broertje

Hoera! Vandaag is Birkes kleine broertje geboren. De kleine beer heet Magnus. In het latijn betekent dat 'de Grote' en dat is ie ook. Hij woog bij zijn geboorte meer dan vier kilo en hij is al 54 centimeter lang.

Voordat het zover was, begon het bij mamabeer te kriebelen. Papabeer belde papopa en -oma om Birke te komen halen en toen ging hij met mamabeer naar het ziekenhuis.

 In het ziekenhuis controleren ze eerst met allemaal apparaten of alles goed is met Magnus. Omdat hij nog in mamabeers buik zit, doen ze dat door naar zijn hartslag te luisteren. Alles is goed en mamabeer is er klaar voor.

Dan beginnen de weeën. Bij iedere wee laat Magnus weten dat hij eruit wil. Het is tijd. De weeën doen veel pijn voor mamabeer, maar ze heeft geleerd hoe ze daarmee om moet gaan. Goed ademen mamabeer! De dokters houden in de gaten of Magnus er al aan komt.

En dan is ie er! Hij schreeuwt het uit, want hij wist niet dat het buiten de buik zo licht en zo koud zou zijn. Snel leggen de dokters een dekentje over hem heen en mamabeer zegt lieve woordjes. Al snel is hij op z'n gemak, want hij hoort dat het mamabeer is.

Dan krijgt hij zijn naam. Magnus Kools. Met een bandje aan zijn enkel kan niemand het meer ontkennen.

Als de dokters aan papabeer vragen of hij Magnus wil vasthouden, trekt hij meteen zijn kleren uit. Hij wil dat kleine ventje ook wel op zijn blote huid. Nouja, harige huid. Papabeer is zo trots als een eh, beer!

Al snel ligt hij te slapen met een vol buikje, want hij drinkt meteen goed uit de borst.

Als hij zo lekker ligt en mamabeer een beetje heeft gerust, laat ze de eerste mensen weten dat er een nieuw beertje geboren is.

De opa's en oma's komen en natuurlijk is Birke er dan ook. Ze vindt het heel bijzonder, zo'n klein babietje. Ze heeft al zo lang naar de dikke buik van mamabeer gekeken, dat ze bijna niet kan geloven dat dit kereltje erin heeft gezeten.

Ze wil hem heel graag vasthouden en samen met mamabeer lukt dat wel. Babietjes zijn zo lekker zacht en lief, die moet je wel kusjes geven.

Birke is meteen verliefd op haar nieuwe broertje en geeft hem haar grootste knuffel.

Maar al die aandacht voor Magnus wordt ineens gericht op iets anders: beschuit met muisjes! Die lust Birke graag.

Dan is het weer goed geweest en gaat het bezoek terug naar huis. Birke gaat weer mee met papopa en -oma. Mamabeer, papabeer en Magnus blijven achter en rusten uit van een bijzondere dag.

Welterusten.

een potje stoeien

Birke vindt het heel leuk om papabeer naar de grond te werken, want dan kan ze bovenop hem gaan zitten. Net als papabeer houdt ze wel van een potje worstelen of stoeien.

Als je je wel eens afvraagt waarom professionele worstelaars nooit roze ovenwanten dragen: daar win je altijd mee! Roze ovenwanten staan op de lijst van verboden middelen. Kijk maar op de website van de worstelbond.

Gelukkig heeft Birke ook rode ovenwanten, met bijpassende muts en een schort. De laarsjes maken het natuurlijk helemaal af. Als je dan iets morst in de keuken, hoef je niet uit te kijken waar je gaat staan.

De Berenboel is ook naar het kasteel in de buurt geweest. Birke wilde graag even wandelen en mamabeer wilde ook wel een frisse neus halen. Toen ze aankwamen, begon het net een beetje te sneeuwen.

Birke kan zelf heel goed lopen en wil helemaal geen handje vasthouden. Ze werkt zich los en gaat er in haar eentje vandoor. Mamabeer kan haar niet bijhouden en dan moet papabeer er snel achteraan.

 Gelukkig heeft papabeer lange benen waarmee hij grote stappen kan zetten. Hij loopt Birke snel voorbij en maakt een foto terwijl ze zelf ook met grote stappen voorbij rent.

Dan is ze toch wel een beetje moe geworden. Omdat ze niet meer zo hard loopt, kan mamabeer haar weer bijhouden.

Maar als de Berenboel weer terugloopt, vindt ze het toch het leukst om bovenop papabeer te zitten. Die moet wel een beetje uitkijken voor de poep aan haar laarsjes...

Terwijl papabeer op de poep let, pakt Birke snel zijn pet af!

Zo'n lekkere warme pet, die zit beter op je hoofd dan een capuchon die niet op blijft als je wild doet.

Maar Birke vindt het een beetje zielig voor papabeer en hij krijgt snel zijn pet weer terug.

 Thuis krijgt papabeer nog een dikke knuffel voordat Birke naar bed gaat.

De volgende dag ligt er ineens wéér sneeuw! Dikke vlokken vallen uit de lucht. Dus Birke krijgt meteen haar sneeuwpak aan en gaat met papabeer de tuin in om sneeuwballen te gooien. Gelukkig staat mamabeer achter de deur, anders had ze een gezicht vol met plaksneeuw!

Papabeer kan hele grote sneeuwballen maken. Birke is helemaal niet bang, want ze weet dat papabeer zo'n grote bal nooit op haar zou gooien.

Ze is ook heel sterk, want ze kan hem helemaal zelf dragen.

Zulke grote sneeuwballen moet je ook niet gooien, daar moet je een sneeuwpop van maken. Het hoofd heeft Birke helemaal zelf gerold en erop gezet!

 Van de Musjes heeft de Berenboel een hele tijd geleden een sneeuwpop-set gekregen, met een wortel, een hoge hoed, twee knopen en een sjaal. Dat komt nu goed van pas.

Zo. Klaar!

Terwijl de sneeuwpop buiten de wacht houdt, heeft mamabeer binnen chocomel warm gemaakt.

De zon begon al weer te schijnen en langzaam smolt de sneeuw. 's Avonds begon het weer, maar zou het genoeg zijn om tot morgenvroeg te blijven liggen?

Welterusten!