de buikenboel

Aan alles kan Birke merken dat ze sterker wordt; Ze kan al dansen en zwieren, rennen en springen en papabeer van z'n stoel af trekken. "Papabeer vallen? Ja? Papabeer vallen." En dan trekt ze aan zijn arm om te zorgen dat hij van de stoel valt. Als dat gebeurt, zegt ze:"O nee! Papabeer gevallen!"

Birke ook gevallen...

 Behalve dat ze zelf sterker wordt, leert ze ook de natuurkrachten herkennen. Zoals de kracht van een vacuüm...

Ondanks al die kracht is Birke heel zorgzaam. Omdat Pop niet zelf op de stoel kan komen, voert Birke haar wel op het trapje. Met de grote lepel.

Papabeer doet net alsof hij al heel veel gedaan heeft. Eigenlijk hebben de opa's alles gedaan, maar daar zijn geen foto's van...

Toen de muur geschilderd was, ging de Berenboel foto's maken. Papabeer heeft een nieuwe flitser en met de camera op een trapje kon hij deze foto maken van de hele Berenboel!

 Birke vond die blote buiken wel leuk en wilde wel iets liefs zeggen tegen de spruit in mamabeers buik.

 Hij zei niks terug, maar Birke kon wel voelen dat daar binnenin iets bewoog. Misschien probeerde haar broertje haar nu al een knuffel terug te geven.

 Mamabeer heeft al een mooie buik, maar die kan nóg mooier. Birke heeft daar wel de spulletjes voor. Met veel gevoel voor kleur en verhoudingen worden de hartjes en de bloemetjes één voor één op de buik geplakt.

Ziet mamabeer er zo niet fantastisch uit? Jazeker!

Spruit, je mag eruit. Wij zijn al klaar voor je!

Maar voor nu: Welterusten.