een buitenkansje

De zon laat zich deze zomer nog maar weinig zien. Dus als de wolken eventjes weg zijn, gaat de Berenboel op pad. Dit keer om te lunchen in het dorp. Op de terrasjes is het altijd gezellig en Birke had al snel oogcontact met de mensen aan de andere tafeltjes. Ze lacht en babbelt met iedereen. Daarvoor kijkt ze wel altijd even naar mamabeer of papabeer. Dan weet ze tenminste dat het goed is.

Terug thuis zat er een zielige merel in de tuin. Ze vloog niet weg, maar verstopte zich achter de planten toen Birke en papabeer dichterbij kwamen. Gelukkig kan ze daar heel veel beestjes eten, want mamabeer had net in de tuin gewerkt. Dan komen er allemaal beestjes uit de grond, vast om even te kijken wat daarboven allemaal gebeurt. De merel was gelukkig niet alleen. Een mannetje komt haar telkens even opzoeken en dan huppen ze samen door de tuin en krijgt ze wat lekkers van hem. Wel een beetje verwend, hoor...

Birke hupt ook door de tuin en krijgt ook soms wat lekkers. Zou ze misschien verwend zijn? Mamabeer blies grote bellen voor Birke, die ze dan kapot maakte. Dat is altijd leuk. Als er een beetje wind staat, kan ze ook achter de bellen aan gaan en dat maakt het wel extra spannend!

De leukste beestjes in de tuin vindt papabeer de hommels, of boemelbijen, zoals hij ze noemt. Hij zegt dat hommels niet zo goed kunnen vliegen en een beetje onhandig zijn. Net alsof ze boemelen. Deze hommel had in ieder geval een goeie bloem gevonden.

Na het eten was Birke aan het rondkijken in de kamer, tot ze de wasmand zag staan. Die heeft wieltjes, dus die kun je duwen. Nou is het Birke's oefenapparaat geworden om te leren lopen. Of de was doen, dat vinden mamabeer en papabeer ook goed!

Boemelebee, dat was het weer! Welterusten.