een dag op de Kampina

De regen is gestopt en meteen trekt de Berenboel erop uit. Boswachter Frans zei dat het heel mooi zou zijn in de Kampina rond deze tijd, dus daar gingen ze naar toe. Het was inderdaad heel mooi!
Langzaam trokken de wolken weg en er was steeds meer blauwe lucht te zien.

Overal kon je vogels horen fluiten. Birke en mamabeer hoorden het ook en luisterden ernaar.

Tussen de velden lagen ook mooie stukjes bos, waar het licht van de zon heel sprookjesachter door scheen. Als je dan je ogen een beetje dichtkneep en door je wimpers over de varens tuurde, kon je bijna de elfjes zien...

Birke had het goed naar haar zin in de rugzak van mamabeer. Ze kan al bijna over mamabeers schouder kijken! 

Papabeer lag om de twintig meter op z'n buik of hij zat op een knie om één of ander beestje te fotograferen. Er waren wel hele mooie beestjes bij, dat wel.

Op de terugweg stopte de Berenboel even bij een bankje. Birke at wel twee koekjes, waar ze bijna haar vingers bij opat! Papabeer controleert even of ze er nog allemaal aanzitten.

1, 2, 3, 4, ... O, je duim zit in je mond! Niet opeten, hoor.

 Daarna mocht Birke bij papabeer op z'n schouders zitten. Ze kon alles goed zien en genoot met volle teugen.

Toen ze weer bijna bij de auto waren, kwamen ze bij een pad waar ondiepe plassen op lagen. Geen probleem voor de wandelschoenen van papabeer en mamabeer. Toen ze er doorheen wilden lopen, schoten er overal kleine kikkertjes weg! De plassen zaten helemaal vol met kikkertjes! Er was zelfs een salamander, waar mamabeer snel een foto van maakte. Zie je hem zitten?

Hopelijk blijft het nog even zulk lekker weer. Welterusten.